Iedere nacht wel eens in het duister
Open ik mijn oren en luister,
Ben ik op zoek naar contact met Onze-Lieve-Heer,
Kniel ik in gedachten voor hem neer.
Al snel wil ik toch maar zelf beginnen.
Die onrust zit nu eenmaal bij me binnen.
Natuurlijk heb ik geleerd niet te vragen,
Maar een gebed voor anderen zal toch wel slagen?
In mijn hoofd spring ik van de hak op de tak.
Woorden vergroten en verkleinen met gemak.
Soms zijn ze verpakt in een regenboog
En zie ik wonderlijke kleuren in mijn oog.
Mijn bidden is wat ongecoördineerd
En niet altijd even geconcentreerd,
Maar ik ervaar Uw steun en kracht.
U heeft weer rust gebracht.
