Fut

Waar is mijn fut?

Hoe haal ik die uit de put?

Hoe toon ik minder moe?

Waarom lach ik niet meer naar Olga toe?

 

Ik kan me er maar niet toe zetten.

Lig, zit op mezelf te letten,

Erger me aan mijn dikke pens,

Voel me even geen mens.

 

Aan bewegen kom ik zo niet toe.

Daarvoor ben ik gewoon te moe.

Boodschap vandaag: beperking accepteren.

Ermee omgaan moet je leren.

 

Wie weet morgen weer wat fut?

Zit ik wat minder in de put?

Misschien wat minder moe?

Lach ik meer naar Olga toe.

 

Gepubliceerd door

Chris Arts

Sinds ik gestopt ben met betaald werken heb ik de tijd om me met andere leuke dingen bezig te houden. Een van de dingen, die ik graag doe is schrijven. Het is wel zo dat ik dat mijn hele leven al heb gedaan, maar dat was toch vooral juridisch, beleidsmatig of organisatorisch. Natuurlijk was en ben ik ook van de vakantiedagboeken en sinterklaasgedichtjes. Nu wil ik dus proberen mijn taal op een andere manier te gebruiken. In 1945 ben ik in Amsterdam geboren. Dat is de stad van mijn jeugd, de stad waar ik mijn Olga heb ontmoet en de stad waar mijn loopbaan is begonnen. Enkhuizen en West-Friesland zijn onverbrekelijk verbonden met de geboorte van onze kinderen en een deel van hun kindertijd. De kinderen zijn uitgevlogen. We hebben kleinkinderen. Ik ben ernstig ziek geweest. Een aantal gedichten zijn in die periode tot stand gekomen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.