Weblog geschreven door Chris Arts
Het blijft raar.
Ik staar
Met weinig ziende ogen
Naar de steeds bekendere hoge
Zoldering van mijn onvrijwillig hotel.
Beelden en gedachten
Kunnen niet wachten
Op de nieuwe zon
Die elders al naar boven klom
Om mij straks te belichten.
Figuren en kleuren,
Dikke ziekenhuisdeuren
Omsluiten mijn rust.
Ik voel levenslust
Ondanks mijn onvrijwillig hotel.
Sinds ik gestopt ben met betaald werken heb ik de tijd om me met andere leuke dingen bezig te houden. Een van de dingen, die ik graag doe is schrijven. Het is wel zo dat ik dat mijn hele leven al heb gedaan, maar dat was toch vooral juridisch, beleidsmatig of organisatorisch. Natuurlijk was en ben ik ook van de vakantiedagboeken en sinterklaasgedichtjes. Nu wil ik dus proberen mijn taal op een andere manier te gebruiken. In 1945 ben ik in Amsterdam geboren. Dat is de stad van mijn jeugd, de stad waar ik mijn Olga heb ontmoet en de stad waar mijn loopbaan is begonnen. Enkhuizen en West-Friesland zijn onverbrekelijk verbonden met de geboorte van onze kinderen en een deel van hun kindertijd. De kinderen zijn uitgevlogen. We hebben kleinkinderen. Ik ben ernstig ziek geweest. Een aantal gedichten zijn in die periode tot stand gekomen. Bekijk alle berichten van Chris Arts