Vrijdagavond is niet overgekomen
Op welke kamer ik werd opgenomen.
Een bed, liggen, was mijn enige gedachte.
Verder geen idee, wat ik verwachtte.
Sindsdien is die kamer mijn kleine huis,
Deel van een gang in het ziekenhuis.
Een gang, die ik niet alleen mag betreden,
Want lopen zonder steun moet worden vermeden.
Rustpunt, start voor douche en toilet.
Is die vrij of is die bezet?
Vertrek- en eindpunt van de rit naar het bestralingsinstituut.
Ruimte voor iedere welbestede minuut.
Samen met Olga emoties delen.
Samen slikken soms onze kelen
Hele brokken weg
En lachen ook weer, zeg.
Goede dagen met onze kinderen.
De verzorgsters begrijpen, willen niet hinderen.
Het besef groeit: we zijn met zijn al
En drieëntwintig is ons geluksgetal.
