Oor verdovend

Stilte is om me heen.

Verwonderd ben ik niet alleen.

Blijde geuren komen tegemoet.

Zonnige droppen in donzen gloed.

 

Dit mag zo nog wel even duren.

Kan ik daarop aansturen?

Neen! Uit de verte komt geluid,

Nu nog geruis. Straks luid?

 

Zijn dat de klokken van de stad?

Waarvoor luiden ze, voor wat?

Ik luister. De klanken worden woorden,

Woorden die ons leven verstoorden.

 

            U hoort! Luister niet!

            U kijkt! Ziet niet!

 

Steeds luider beiert het door me heen

 

            U. Hoort. Kijkt. Luistert. Ziet.

                        Niet!

            Hoort U? Kijkt U? Luistert U?

                        Ziet U?

                        Niet!

 

Dan is de stilte weer om me heen.

Verwonderd ben ik niet alleen.

 

Gepubliceerd door

Chris Arts

Sinds ik gestopt ben met betaald werken heb ik de tijd om me met andere leuke dingen bezig te houden. Een van de dingen, die ik graag doe is schrijven. Het is wel zo dat ik dat mijn hele leven al heb gedaan, maar dat was toch vooral juridisch, beleidsmatig of organisatorisch. Natuurlijk was en ben ik ook van de vakantiedagboeken en sinterklaasgedichtjes. Nu wil ik dus proberen mijn taal op een andere manier te gebruiken. In 1945 ben ik in Amsterdam geboren. Dat is de stad van mijn jeugd, de stad waar ik mijn Olga heb ontmoet en de stad waar mijn loopbaan is begonnen. Enkhuizen en West-Friesland zijn onverbrekelijk verbonden met de geboorte van onze kinderen en een deel van hun kindertijd. De kinderen zijn uitgevlogen. We hebben kleinkinderen. Ik ben ernstig ziek geweest. Een aantal gedichten zijn in die periode tot stand gekomen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.