Geen nachtgedachte

Vannacht geen diepe gedachten.

Vannacht niet liggen wachten.

Wel af en toe een vraag om steun en kracht.

Wel soms dat gevoel van onmacht.

 

Ik weet niet hoe het werkelijk is.

Wat is er goed? Wat is er goed mis?

De luide woorden komen weer voorbij,

Stormen even in mij.

 

We vragen steun. We vragen kracht.

De luide woorden worden weggedacht.

Ik draai me op mijn andere zij.

Er is weer rust en slaap in mij.

 

Nachtgedachte

Uit de diepte van het leven

Is mij mijn ik gegeven.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Gevormd ben ik in ons gezin.

Papa, mama, broertjes, zusjes. Ik er tussenin.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Langzaam verlaat ik het ouderlijk huis,

Vind mijn Olga en bouw met haar ons thuis.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Samen mogen we het beleven

Onze kinderen het leven te geven.

Samen vormen we een gezin,

Hecht. Ieder van ons er middenin.

 

Zo is het goed. Fijn dat het ons is gegeven.

Eens moeten we terug naar de diepte van het leven.

 

En als ik er niet meer ben,

Hoor je nog altijd mijn stem,

Gewoon zoals ik ben.

 

Wil je meer? Weten wat je hoorde?

Dan heb je hier mijn woorden.

 

Oor verdovend

Stilte is om me heen.

Verwonderd ben ik niet alleen.

Blijde geuren komen tegemoet.

Zonnige droppen in donzen gloed.

 

Dit mag zo nog wel even duren.

Kan ik daarop aansturen?

Neen! Uit de verte komt geluid,

Nu nog geruis. Straks luid?

 

Zijn dat de klokken van de stad?

Waarvoor luiden ze, voor wat?

Ik luister. De klanken worden woorden,

Woorden die ons leven verstoorden.

 

            U hoort! Luister niet!

            U kijkt! Ziet niet!

 

Steeds luider beiert het door me heen

 

            U. Hoort. Kijkt. Luistert. Ziet.

                        Niet!

            Hoort U? Kijkt U? Luistert U?

                        Ziet U?

                        Niet!

 

Dan is de stilte weer om me heen.

Verwonderd ben ik niet alleen.

 

Gebed

Sluit je ogen niet voor de realiteit.

Wat nu is, is werkelijkheid.

Van alle kanten loert gevaar.

 

Levensgroot is de bedreiging van ons leven,

Terwijl we elkaar nog zoveel hebben te geven,

Nog voor jaar, na jaar, na jaar.

 

Kunnen we het aan ons op alles voor te bereiden?

Krijgen we kracht genoeg om alles te bestrijden?

Wij vertrouwen op Uw gebaar.

 

Hotel

Het blijft raar.

Ik staar

Met weinig ziende ogen

Naar de steeds bekendere hoge

Zoldering van mijn onvrijwillig hotel.

 

Beelden en gedachten

Kunnen niet wachten

Op de nieuwe zon

Die elders al naar boven klom

Om mij straks te belichten.

 

Figuren en kleuren,

Dikke ziekenhuisdeuren

Omsluiten mijn rust.

Ik voel levenslust

Ondanks mijn onvrijwillig hotel.

 

Avondoverweging

Kun je terugroepen wat je voelde

Terughalen wat je bedoelde

Vanochtend bij het besmeren

En om en om keren

Van je boterham

 

Zo heftig is het nu niet meer

Ik zag je de hele dag weer

Ik zag je liefde, felheid, zorg

Ik zag hoe je me het liefst verborg

In jouw veiligheid

Balen

Onzekerheid loert

Baaldag?

 

Ook weer geroerd

Inhaalslag?

 

Laat maar komen

Haal je niets in je hoofd

Zorg dat het je niet van het goede berooft

 

Ik mis je

Ik zie je

Ik ruik je

Ik voel je niet

 

Ik voel je

Ik beleef je

Ik raak je niet

 

Tranen vermengen

Tranen vermengen niet

 

Jouw lach, jouw liefde

Mijn lach, mijn liefde

Samen verdriet

 

A58

Je zit voor het raam

De A58 snelt voorbij

Molen “De twee gebroeders” draait

De stad, de silo’s van Sensus

De lichtmasten van RBC

En ik? Ik zit ermee

 

Een standaardontbijt

Twee sneetjes bruin, één wit

Plakje kaas, plakje worst, kuipje jam

Kuipje margarine, koffie, bestek

Het is opeens zo snel gegaan

Realiseer ik me ontdaan

 

In gedachten zie ik mijn gezin

Ik voel dat ze aan me denken

Toch ben ik nu alleen

Emotie golft omhoog

Alles omvat ik met één blik

Snel nu! Slik

 

Mijn emoties zijn echt

Die horen bij het gevecht

Dat we nu moeten voeren

Voor mijn gezondheid

Wij zijn er voor elkaar

We spelen het vast klaar

 

Ontbijt

Ontbijt

Emotietijd

 

Boterham smeren

Slikken, tranen keren

 

Hoe lang heb ik dat nodig?

 

Frustratie en zorg

Die ik niet meer verborg

Niet meer verbergen kan

 

Vannacht: woorden kwamen en gingen

Meestal over zaken die samenhingen

Maar ook steeds weer de vraag om kracht

Help ons uit onze onmacht!